Naast de import en verkoop van het “traditionele” mandwerk, tegenwoordig meestal afkomstig uit Oost-Europa en Aziatische landen, is er ook een beweging gaande welke het mandwerk totaal anders benaderd. De hedendaagse (manden)vlechter maakt replica’s, objecten en unica’s. En niet zoals zijn of haar voorgangers steeds hetzelfde type mandwerk.
Vorm en functie
Vroeger kwam de vorm van het object volledig voort uit de functie, tegenwoordig wordt vaak geëxperimenteerd met vrije vormen doordat de maker niet meer gebonden is aan de functionaliteit. Men vlecht, weeft en wikkelt met nieuwe materialen en nieuwe vormen gebruikmakend van eeuwenoude technieken. Was de mandenmaker van vroeger meestal anoniem, tegenwoordig zien we de maker als traditioneel of vrij werkend kunsthandwerker.
De hedendaagse mandenmaker is veelzijdig en zoekt toenadering tot andere ambachtslieden en textielkunstenaars. Technieken worden onderzocht en vermengd, zo ontstaat een nieuwe lichting ‘vlechters’. Wat blijft, is de noodzaak tot een goede beheersing van de basis (vlecht)technieken.